افرادی که سریعا پس از ورزش اقدام به مصرف تغذیه پر کالری شامل انواع کربوهیدراتها می کنند تاثیر ورزش روی بدن خود را بین برده و نتیجه آن را معکوس می کنند.
مصرف تغذیه فورا پس از ورزش و فعالیت های شدید بدنی، کاملا مزایای تمرین بدنی را معکوس کرده و اثری روی بدن ندارد.
به گفته محققان دانشگاه ماساچوست در آمریکا، جدا از ورزشکاران رقابتی، افرادی که به سرعت پس از ورزش اقدام به مصرف انواع نوشیدنی های ورزشی یا غذاهای حاوی کربوهیدرات فراوان مانند سیب زمینی و شکلات های پر انرژی می کنند اثرات سودمندی را که ورزش کردن ایجاد می کند را منفی می کند.
بر اساس این گزارش، ورزش موجب سلامت عمومی بدن شده و با تنظیم وزن خطر بروز دیابت ناراحتی های قلبی و دیگر مشکلات سلامتی می کاهد. با این حال مزایای بالقوه ورزش کردن با مصرف تغذیه پر انرژی سریعا پس از ورزش، مزایای آن را معکوس کرده و تاثیر ورزش را از بین می برند.
این گزارش می افزاید: افرادی که به طور منظم ورزش می کنند با مصرف سریع تغذیه پس از ورزش به مدت یک یا دو روز تماما اثرات تمرین های ورزش قبلی، را خنثی کرده و تاثیر ورزش را از بین می برد.
گفتنی است، ورزش کردن برای عده ای از افراد همانند مصرف دارو است بنابراین تغذیه سریع پس از ورزش می تواند اثر آن را از بین ببرد.
سلام دوستان خوبم به خاطر اینکه مدتی رو نتونستم در خدمتتون باشم معذرت می خوام امیدوارم از این به بعد بتونم بیشتر در خدمتتون باشم
اولین مزیت جودو ایجاد آمادگی جسمانی فوق العاده در فرد است . از این طریق فرد می تواند هم انعطاف پذیری و هم قدرت بدنی خود را بالا ببرد . تمرین فنون مربوط به جودو باعث می شود بدن قوی تر شده و مقاومت دستگاه های قلبی _ عروقی بیشتر گردد .
هنر آموزان جودو می توانند قدرت تمرکز خود را بالا برده و دارای حافظه قوی شوند . این قابلیت ها نه تنها در تمرین جودو تاثیر دارند بلکه در تحصیل و در شغل افراد نیز تاثیر مثبت دارند . هنر آموزان از طریق تعلیم ذهنی جودو یاد می گیرند چگونه در زیر فشار های زندگی آرامش خود را حفظ کنند . این توانایی در همه چیز از رانندگی گرفته تا امتحان و از کسب درآمد گرفته تا ارتقاء سطح زندگی و غیره تاثیر مثبت دارند .
هنر رزمی جودو که بر خاسته از ژاپن است جزء هنر های رزمی مثل کاراته ، تکواندو و کونگ فو می باشد با این وجود بسیار متفاوت از سایر هنرهای رزمی می باشد چرا که در آن مشت زدن و لگد زدن ممنوع است .
جودو هنری رزمی است که اساسا گلاویز شدن در آن زیاد بوده و هدف آن زمین زدن ، گیر انداختن ، مهار کردن و حتی از کار انداختن بازوان حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . تاکید اصلی جودو روی توانایی به کار بردن نیروی حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . جودو تنها یک مبارزه فیزیکی نمی باشد بلکه یک مبارزه فکری نیز هست بدین گونه که یک جودو کار موفق باید قادر باشد حرکات حریف را از قبل پیش بینی کرده و با عکس العمل خود پاسخ مناسبی به آن بدهد .
اندازه اصلی تصویر 417×315 پیکسل است
بسیاری از افراد جودو را از سنین خردسالی و در سنین 5 یا 6 سالگی شروع می کنند و برخی این هنر را تا سنین بالا و در حدود سنین 60 یا 70 سالگی ادامه می دهند . جودو باعث بهبود سطح آمادگی عمومی بدن همراه با افزایش قدرت بدنی می شود . در برخی افراد جودو باعث به وجود آمدن حس اعتماد به نفس ، نظمی درونی و خویشتن داری می شود که همگی آنها مهارت های لازم در زندگی می باشند . پدر و مادر ها اغلب این ورزش را دوست دارند چرا که این ورزش به کودکان آنها انضباط و احترام می آموزد . این ورزش علاوه بر اینکه باعث حفظ آمادگی و آراستگی هنر آموزش می شود مهارت های دفاع انفرادی خارق العاده ای را نیز به همراه دارد .
مسابقات جودو برای کسانیکه مایل به مبارزه هستند هر هفته در سطح محلی ، منطقه ای ، کشوری و بین المللی برگزار می شود . جودو ، ورزشی است که تغییرات در آن وجود ندارد یعنی اینکه تمرینات و مبارزه به این ورزش در همه نقاط دنیا به یک طریق صورت می گیرد .
جودو اولین هنر رزمی بود که به دلیل شهرت جهانی آن برای اولین بار در المپیک توکیو در سال 1964 وارد بازیهای المپیک شد . در حال حاضر در حدود 175 کشور در این رقابت ورزشی حضور دارند و این امر باعث شده تا این ورزش در بازیهای المپیک تبدیل به دومین ورزش جنجال بر انگیز شود .
ورزش ما به صورت امروزی، تشکیلات منظم و مرتبی نداشت، نه سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالمی وجود داشت و نه فدراسیون و قهرمانی که عرض اندام کند. فقط بالای سر خرابه ای اول ناصریه (ناصرخسرو)، تابلوی بی مسمایی دیده می شد که رویش نوشته بود: دارالمعلمین ورزش.
دارالمعلمین ورزش به داوطلبین فقط دو چیز یاد می داد: شمشیربازی و حرکات سوئدی.
این دو ورزش هم، از آن جهت بود که میرمهدی خان ورزنده، چند صباحی در ترکیه بود و شمشیربازی را از "سلیم سری" استانبولی یاد گرفته بود. شاگردان اولین دوره این دارلمعلمین، مرحوم "صدری"، "مفید"، "صفوی" و یک عده از افسران دانشکده افسری بودند که پس از فارغ التحصیل شدن از تحصیل در واحدهای ارتشی به تعلیم ورزش پرداختند.
خود میرمهدی خان ورزنده که به اصطلاح رئیس ورزش بود، سروان بود و مرحوم صدری که بعدها، معاون او شد، دو ستاره داشت. تنها تشکیلات ورزش تهران یا بهتر بگوئیم (همین خرابه) دارالمعلمین بود که نفراتی تربیت می کرد و تحویل می داد.
در زمان صدرات آقای "علی اصغر حکمت"، انجمنی بنام "انجمن ملی تربیت بدنی"، تشکیل شد که اولین رئیسش "حسین سمیعی" با عضویت مرحوم "علاء"، مرحوم "ابتهاج (شهردار)" و مرحوم "حکیمی" بود. این عده و چندین نفر دیگر که از تبار قوم بودند، هفته ای یک روز جهت پیشرفت ورزش جلسه تشکیل می دادند و راجع به مسائل حاد روز صحبت می کردند و برای آینده نیز نقشه و برنامه می کشیدند.
آقای حکمت، اولین اداره تربیت بدنی را در وزات فرهنگ تأسیس کرد و اولین رئیس اداره تربیت بدنی را آقای "دکتر بیرجندی" قرار داد و مرحوم "دبیری" خزانه دار و آقای "شمس الدین شایسته" رئیس دفتر و مرحوم "صدری" مدیر فنی. این اداره، کار مربوط به ورزش مدارس را برعهده داشت و بر آن نظارت کامل می کرد.
قبل از تأسیس انجمن ملی تربیت بدنی، عده ایی از علاقمندان به ورزش و کسانی که عاشق و شیفته آن بودند، با پول شخصی خود، کار انجمن ملی تربیت بدنی را انجام می دادند و به نام "مجمع" جام می گذاشتند و مسابقاتی در زمینهای لنج، سلطانی، دولت و خیام، برگزار می کردند. معروفترین مجمعها، اجتماعیون "افخمی"، "شعاع" ، "کانون ورزشی ایران" و"بلالی" بود.
کانون ورزشی ایران که بعد از تمام مجامع بوجود آمد، تقریباً یک نوع روح تعاون و همکاری برای انجام دادن کارهای ورزشی در افرادش به چشم می خورد و این ابتکار بوسیله آقای "احمد ایزدپناه" صورت گرفت. افرادی که در کانون ورزشی ایران جمع شده بودند و تشکیل یک انجمن یا شورای ورزشی را داده، عبارت بودند از: آقایان سرلشگر حسین سیاسی، مرحوم شهید افخمی، آقای قهرمان، سیدعلی محسنی، مجید امیرابراهیمی، عباس مسعودی و کتابچی خان.
مجمع آقا شعاع نیز جامهایی جهت مسابقه بین تیم های فوتبال می گذاشت و حتی آقای شعاع روزنامه یی بنام "آئین ورزش" هفتگی منتشر می کرد که در آن زمان طرفداران زیاد و پروپاقرصی داشت.
مجمع خیام، بوسیله آقای ایزدپناه در سال 1311 تأسیس شد و مسابقاتی در دوچرخه سواری ترتیب می داد که خط سیر آن در مسابقات، تهران- کرج و بالعکس و همچنین تهران- دربند و بالعکس بود.
مجمع بلالی، در قسمت غرب، مسابقاتی ترتیب می داد و بوسیله آقای بلالی اداره می شد.
تیمهای فوتبالی که در آن زمان مجامع مختلف شرکت می کردند و اسم و رسم فراوان داشتند، عبارت بودند از:
تدین، طوفان، شعاع، خورشید، ایران، متفق، اسپرت ارامنه، سرباز و کوهستانی که بعداً به تهران مبدل گردید.
مشخصات مدیر وبلاگ
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی
